BASE กระโดดจาก Rialto

BASE กระโดดจาก Rialto ชาย 4 คนเข้าไปในร้านอาหารบนชั้น 55 ของอาคาร Rialto ในเมลเบิร์น ดื่มเครื่องดื่มเงียบๆ สองสามแก้วแล้วกระโจนลงมาจากระเบียง คำบรรยายส่วนใหญ่ของเหตุการณ์นี้บรรยายว่าผู้ชายเหล่านี้เป็นคนงี่เง่า บ้าระห่ำ และชอบความตื่นเต้น แน่นอนว่าสิ่งที่พวกเขาทำนั้นผิดกฎหมาย แต่ก็มีไม่กี่แห่งในโลกที่การกระโดดฐานถูกกฎหมาย ดังนั้นการกระโดดจาก Rialto

ทำให้ใครบางคนงี่เง่าจริงหรือ? หรือมีอะไรมากกว่านั้น? และการกระโดดฐานเกี่ยวข้องกับอะไร

นอกเหนือจากการกระโดดจากตึก สรุป BASE Jumping เป็นกีฬากระโดดร่มที่ผาดโผนที่สุดในโลก เกี่ยวข้องกับการกระโดดจากโครงสร้างที่มั่นคง เช่น หน้าผา สะพาน หรืออาคาร ก่อนที่จะใช้ร่มชูชีพและลงจอด BASE เป็นตัวย่อของ Building, Antenna, Span (สะพาน), Earth (หน้าผา) – วัตถุคงที่ที่สามารถกระโดดลงมาได้

แม้ว่า BASE Jumping จะคล้ายกับการกระโดดร่มในหลายๆ ด้าน แต่แท้จริงแล้วมันเติบโตมาจากการกระโดดร่ม แต่ก็มีข้อแตกต่างที่สำคัญบางประการ

สำหรับการเริ่มต้น การกระโดดฐานส่วนใหญ่จะทำที่ความสูงน้อยกว่า 600 เมตร ในขณะที่การดิ่งพสุธามักจะทำที่ระดับความสูง 1,000 เมตรขึ้นไป ความแตกต่างที่สำคัญที่สุดประการหนึ่งระหว่างการกระโดดฐานและการกระโดดร่มคือการใช้อุปกรณ์ความปลอดภัย ในขณะที่นักกระโดดร่มใช้อุปกรณ์ความปลอดภัย เช่น เครื่องวัดระยะสูง อุปกรณ์เปิดใช้ร่มชูชีพอัตโนมัติ

และร่มชูชีพรอง แต่นักกระโดดร่ม BASE ไม่มีอุปกรณ์ความปลอดภัยใดๆ นอกเหนือจากร่มชูชีพหลัก ทำไม ในกรณีส่วนใหญ่ อุปกรณ์เหล่านี้จะไม่ทำงานสำหรับจัมเปอร์ BASE การกระโดดสามารถทำได้จากโครงสร้างที่อยู่ห่างจากพื้นน้อยกว่า 100 เมตร หากมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นกับร่มชูชีพหลักที่ระดับความสูงนี้ มีโอกาสน้อยที่ร่มชูชีพที่สองจะลงได้ทันเวลา กีฬาผาดโผน เช่น เบสจัมพ์ เซิร์ฟโต้คลื่น สกีผาดโผน พายเรือคายัคในน้ำตก การปีนเขาหลายสนามแบบไม่ใช้เชือก และการเล่นลูกพี่ลูกน้องที่ไม่รุนแรง กำลังกลายเป็นกิจกรรมยอดนิยมสำหรับชาวออสเตรเลียวัยหนุ่มสาวจำนวนมาก

การมีส่วนร่วมในกีฬาผาดโผนดังที่กล่าวมาแล้วข้างต้นมักถูกมองว่าเป็นความปรารถนาที่จะตาย  gclub ฝาก ขั้นต่ำ 20    หรือผู้ติดตามการเคลื่อนไหว “No Fear” ที่มีอารมณ์ไม่มั่นคงและไม่แข็งแรง ทำไมคนอื่นถึงเต็มใจเข้าร่วมกิจกรรมที่ผลลัพธ์ที่เป็นไปได้มากที่สุดของความผิดพลาดหรืออุบัติเหตุคือความตาย ในอดีต วิทยาศาสตร์ยังระบุว่านักกีฬาเอ็กซ์ตรีมเป็นผู้แสวงหาความรู้สึกหรือผู้รับความเสี่ยง

แต่ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา การวิจัยได้เริ่มเปิดเผยว่าผู้เข้าร่วมกีฬาผาดโผนไม่เหมาะกับทัศนคติดั้งเดิมนี้ ในความเป็นจริงแล้ว การมีส่วนร่วมในการแข่งขันกีฬาผาดโผนมีความสัมพันธ์กับสุขภาพที่ดีและการเปลี่ยนแปลงทางจิตใจ นักจัมเปอร์ BASE และผู้เข้าร่วมกีฬาผาดโผนอื่นๆ เป็นบุคคลที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี ซึ่งตระหนักดีถึงอันตรายที่อาจเกิดขึ้นจากการเล่นกีฬาของตน มีการวางแผนกิจกรรมอย่างพิถีพิถันและนักกีฬาต้องเตรียมการอย่างเข้มงวดเพื่อให้แน่ใจว่าโอกาสเกิดอุบัติเหตุจะลดลง

แม้หลังจากการเตรียมตัวอย่างเข้มข้น นักกีฬาจะเดินออกไปโดยไม่กระโดดหากสภาพไม่เอื้ออำนวยในวันนั้น สำหรับนักกระโดดสี่คนที่กระโดดลงมาจากตึก Rialto เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว คืนที่พวกเขากระโดดไม่ใช่การไปตึกระฟ้าอันโด่งดังของเมลเบิร์นเป็นครั้งแรก พวกเขาเคยพังตึกและร้านอาหารบนชั้น 55 มาแล้วหลายครั้งเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการกระโดด

Continue Reading

อัลลัน ซิโมนเซ่นสู่การเป็นนักเตะชาร์ลตันแอธเลติก

หากพูดชื่อของนักเตะอัลลัน ซิโมนเซ่นแล้วนั้นแน่นอนว่าหลายคนอาจจะต้องรู้จักเขาในการเป็นอดีตนักเตะในทีมสโมสรฟุตบอลระดับโลกอย่างบาเซโลน่าแน่นอนเพราะในตอนที่เขานั้นได้อยู่กับบาเซโลน่าก็ถือว่าเขาได้สร้างสรรค์ผลงานได้น่าชื่นชมอยู่เช่นกันและสามารถเป็นนักเตะที่คว้ารางวัลบังลงดอร์ได้หลังจากย้ายมาอยู่กับสโมสรบาร์ซ่าได้เพียง 1 ปีเท่านั้นและเขาก็พัฒนาและแสดงความสามารถที่เขานั้น

มีได้อย่างยอดเยี่ยมเสมอและสิ่งที่ทำให้เส้นทางในวงการฟุตบอลของเขานั้นเปลี่ยนไปก้เพราะว่ากฎของทีมเกี่ยวกับในเรื่องของนักเตะต่างชาติ ทำมห้ในตอนนั้นนักเตะที่ดูแล้วจะเป้นดาวรุ่งและเป็นนักเตะที่มีความสามารถมากกว่าเขานั้นก็คือดิเอโก มาราโดนาและเมื่อดิเอโก มาราโดนานั้นเข้าสู่สโมสรบาเซโลน่านั้นทำให้อัลลัน ซิโมนเซ่นมีความคิดและอยากที่จะย้ายทีมเพื่อไปเล่นยังทีมอื่นๆนั่นเอง สิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นเพราะการย้ายทีมในครั้งนี้ของเขานั้นเขาเลือกที่จะย้ายไปสู่ทีมฟุตบอลในลีกรองของอังกฤษเพียงเท่านั้น ทั้งที่ในตอนนั้นในเรื่องของความสามารถและฝีเท้าของเขาถือว่ายังสามารถที่จะไปเล่นยังสโมสรในลีกเบอร์หนึ่งของอังกฤษได้ด้วยซ้ำ

สโมสรฟุตบอลนั้นก็คือชาร์ลตันแอธเลตก ซึ่งเป็นทีมฟุตบอลในลีกรองของอังกฤษในตอนนั้นนั่นเอง ซึ่งจุดเริ่มต้นนี้นั้นเกิดจากการที่อัลลัน ซิโมนเซ่นนั้นต้องการที่จะย้ายทีมและประธานสโมสรของชาร์ลตันแอธเลติกในยุคนั้นนั่นก็คือ Make Hulyer เขานั้นได้มีการคิดโปรเจ็คใหม่ขึ้นมาและเป็นเจ้าของสโมสรใหม่ในตอนนั้น เขาได้พยายามที่จะจัดการกับทีมแบะหวังว่าจะปลุกวิญญาณให้กับของชาร์ลตันแอธเลติกให้กลับคืนมาและสามารถโลดแล่นเป็นทีมฟุตบอลที่ยิ่งใหญ่ได้อีกครั้ง

ทำให้ชาร์ลตันได้มีการยื่นข้อเสนอให้กับทางบาเซโลน่าในการจะคว้าตัวอัลลัน ซิโมนเซ่นด้วยมูลค่า 325,000 ปอนด์ หลายๆฝ่ายได้มีการแสดงความคิดเห็นและดูถูกชาร์ลตันแอธเลติกอย่างมากที่กล้าใช้เงินมหาศาลในการซื้อตัวอัลลัน ซิโมนเซ่น เพราะในตอนนั้นทีมก็ไม่ได้มีผลงานที่ดี ทำให้ไม่เห็นถึงโอกาสในการที่จะลุ้นการเลื่อนชั้นหรือการเป็นแชมป์เลยด้วยซ้ำ

แต่สิ่งสำคัญที่ทำให้อัลลัน ซิโมนเซ่นนั้นย้ายมาสู่ชาร์ลตันแอธเลติกนั้นก็คือการเบื่อหน่ายกับการคาดหวังที่สูงจากทีมสโมสรที่ยิ่งใหญ่เพราะเขานั้นได้รับแรงกดดันจากแฟนบอลของบาเซโลน่ามาอย่างมาก ทำให้เขานั้นเลือกที่จะหาจุดที่ผ่อนคลายให้กับชีวิตหลังจากที่เขานั้นได้ก้าวสู่จุดสูงสุดของวงการอาชีพฟุตบอลของเขาแล้วนั่นเองและเขาเพียงต้องการความสุขที่จะได้เล่นฟุตบอลเพียงเท่านั้น และนี่ก็เป็นเหตุผลอีกหนึ่งเหตุผลที่อัลลัน ซิโมนเซ่นนั้นต้องการย้ายทีมจากบาเซโลน่าสโมสรฟุตบอลยิ่งใหญ่สู่สโมสรชาร์ลตันแอธเลติกสโมสรฟุตบอลในลีกรองของอังกฤษนั่นเอง

 

ได้รับการสนับสนุนโดย    gclub ฝาก ขั้นต่ำ 20

Continue Reading