เล่นกีฬาผาดโผนหรือไม่ การระบาดใหญ่ดูเหมือนจะกระตุ้นความสนใจในกีฬาผาดโผน เช่น ปั่นจักรยานเสือภูเขา ปีนเขา และสโนว์บอร์ด และนั่นรวมถึงคนหนุ่มสาวด้วย: อัตราการมีส่วนร่วมของเยาวชนในกีฬาต่างๆ เช่น จักรยานยนต์วิบาก สเก็ตบอร์ด และการปั่นจักรยานเสือภูเขาอยู่ในระดับสูงเป็นประวัติการณ์ อ้างอิงจาก Outdoor Foundation

ซึ่งเป็นองค์กรการค้าสำหรับอุตสาหกรรมนันทนาการกลางแจ้ง โอลิมปิกฤดูหนาวปีนี้ที่ปักกิ่งมีอีเวนต์การเล่นสกีผาดโผนใหม่ 2 รายการ ได้แก่

• การเล่นสกีกลางอากาศแบบฟรีสกี
• การเล่นแบบทีมผสม

ซึ่งเป็นการแข่งขันที่นักสกีกระโดดขึ้นฟ้าจากการเล่นสกีกระโดดและแสดงกายกรรมทุกประเภทก่อนลงจอด แต่บางคนไม่แน่ใจว่ากีฬาประเภทนี้ดีสำหรับทุกคน ผู้เชี่ยวชาญ 2 คน ได้แก่ ศาสตราจารย์พลศึกษาและแพทย์ 1 คน เผชิญหน้ากันว่าเยาวชนควรได้รับอนุญาตให้เล่นกีฬาผาดโผนหรือไม่ เป็นที่ทราบกันดีว่าการออกกำลังกายมีประโยชน์ต่อสุขภาพมากมาย น่าเสียดายที่คนหนุ่มสาวจำนวนมากเลิกสนใจ

ในกีฬาประเพณี. แต่กีฬาผจญภัย เช่น ปั่นจักรยานเสือภูเขา สโนว์บอร์ด และมอเตอร์ครอส กำลังได้รับความนิยมมากขึ้นอย่างต่อเนื่อง

เราควรส่งเสริมสิ่งนี้ แม้ว่ากีฬาผจญภัยบางประเภทจะมีโอกาสเกิดการบาดเจ็บได้สูง แต่ความเสี่ยงนี้อาจช่วยให้ผู้คนมีส่วนร่วมและรักษาไว้ได้ หากคนหนุ่มสาวเชื่อว่าพวกเขาไม่ได้รับการท้าทายจากกิจกรรมใดกิจกรรมหนึ่ง พวกเขามักจะหมดความสนใจ กิจกรรมที่ปราศจากความเสี่ยงทำให้เยาวชนไม่มีโอกาสทดสอบตัวเองในขณะที่มีส่วนร่วมในความท้าทายทางร่างกายที่เหมาะสมกับวัยซึ่งเป็นแรงกระตุ้นและแรงกระตุ้น

การรับความเสี่ยงมีความสำคัญต่อการพัฒนาทักษะการจัดการความเสี่ยงและต่อสุขภาพจิตของวัยรุ่น เป็นโอกาสที่จะหลีกหนีจากความเบื่อหน่าย ทดสอบความสามารถ เอาชนะความกลัว และบรรลุเป้าหมายที่กระตุ้นให้นักกีฬากีฬาผจญภัยส่วนใหญ่ และวัยรุ่นก็ไม่ต่างกัน

กิจกรรมที่ปราศจากความเสี่ยงทำให้เยาวชนไม่มีโอกาสทดสอบตนเอง ความเสี่ยงคือความจริงของชีวิต พิจารณาสิ่งง่ายๆ เช่น

• การขับรถไปทำงาน
• การเดินทาง

ในแต่ละวันเกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุทางรถยนต์จำนวนมาก เรายอมรับว่าความเสี่ยงจากการจราจรสามารถลดลงได้ด้วยการเรียนรู้และฝึกฝนทักษะการขับขี่ที่ดี แพทย์จะไม่แนะนำว่าผู้ที่ได้รับบาดเจ็บหรือเสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถชนควรคาดการณ์ล่วงหน้าว่าจะเกิดอุบัติเหตุ เพราะเขาหรือเธอมีส่วนร่วมในกิจกรรมที่เป็นอันตรายโดยเนื้อแท้

เราควบคุมความเสี่ยงของเราอย่างสม่ำเสมอโดยใช้มาตรการป้องกันและค่อยๆ ดำเนินการไปสู่เป้าหมายของเรา บทเรียนการขับรถเริ่มต้นบนถนนที่ว่างเปล่า ไม่ใช่บนทางด่วน การพัฒนาอย่างช้าๆ ช่วยให้เราเก่งขึ้นได้อย่างปลอดภัย และกีฬาผจญภัยก็เช่นกัน ควรหลีกเลี่ยงกิจกรรมที่อันตรายกว่านี้จนกว่าทักษะจะเชี่ยวชาญเพียงพอ

และมีโอกาสประสบความสำเร็จสูง เด็กอาจขาดวุฒิภาวะหรือความสามารถในการตัดสิน  แทงบอลออนไลน์    ความเสี่ยงและผลที่ตามมาของความล้มเหลว นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเขาต้องการคำแนะนำจากโค้ชหรือผู้ปกครอง อย่างไรก็ตาม กีฬาผจญภัยยังคงเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตที่สมดุลและมีสุขภาพที่ดี ไม่ต้องสงสัยเลยว่ากีฬาผาดโผน เช่น สโนว์บอร์ด มอเตอร์ครอส และการปีนหน้าผาได้รับความนิยมอย่างมาก

แต่กีฬาที่เกี่ยวข้องกับการบินบนอากาศด้วยมอเตอร์ไซค์หรือการพลิกตัวหลายครั้งก่อนที่จะลงจอดบนไหล่เขาที่เป็นน้ำแข็งนั้นมีความเสี่ยงในระดับที่ไกลกว่าฟุตบอล บาสเก็ตบอล หรือแม้แต่ฟุตบอล

สำหรับกีฬาผาดโผน เราไม่ได้พูดถึงความเป็นไปได้ที่ขาหักหรือเส้นเอ็นขาด ฉันรักษานักขี่มอเตอร์ครอสหลายคนที่คอหักจนทำให้เป็นอัมพาต คนไข้คนหนึ่งของฉันเสียขาใน A.T.V. อุบัติเหตุ การบาดเจ็บที่ศีรษะขนาดใหญ่ที่อาจทำให้สมองเสียหายอย่างถาวรและถึงขั้นเสียชีวิตนั้นเป็นไปได้จริง

อุปกรณ์ป้องกันที่ทันสมัยที่สุดไม่สามารถป้องกันการบาดเจ็บได้ หมวกกันน็อคไม่ได้ผลิตมาเพื่อรองรับแรงกระแทกในระดับสูงของกีฬาผาดโผนเหล่านี้ และเนื่องจากเด็กโตเร็วมาก การใส่อุปกรณ์ป้องกันอย่างถูกต้องจึงเป็นเรื่องยาก

การปฏิเสธนั้นโหดร้าย ตอนอายุ 16 ปี Priscilla Frederick-Loomis เข้าร่วมการคัดเลือกตัวแทนนางแบบในนิวยอร์กซิตี้ ซึ่งเธอถูกบอกว่าเธอ หนักเกินไป แม้ตอนนี้จะอายุ 31 ปี

คำสองคำนี้ก็ยังคงอยู่ในใจของนักกระโดดสูงโอลิมปิก Loomis เติบโตมาโดยแม่เลี้ยงเดี่ยวในนิวเจอร์ซีย์ และยังเคยคิดเล่นๆ กับการเป็นนักแสดง และนั่นคือความฝันที่เธอไม่ยอมแพ้ในขณะที่เธอไล่ตามเส้นทางอาชีพนักกรีฑา

“ฉันจะใช้ลู่และลานเพื่อสร้างชื่อให้ตัวเอง” ลูมิสซึ่งเป็นผู้ชนะเลิศเหรียญเงิน Pan American Games 2 สมัยและเข้าแข่งขันในโอลิมปิก 2016 ที่เมืองริโอ บอกกับ CNN Sport จากบ้านของเธอใน สหรัฐอเมริกา. เธอเป็นตัวแทนของแอนติกาและบาร์บูดาซึ่งพ่อของเธอจากมา

การไล่ตามอาชีพในลู่และลานไม่ใช่เรื่องง่าย “เมื่อคุณพยายามที่จะเป็นนักกีฬาชั้นยอด นอกเหนือจากการพยายามเซ็นสัญญา นอกเหนือไปจากการจัดการกับโค้ช คุณยังมีแรงกดดันอย่างหนึ่ง

นักกระโดดสูงโอลิมปิกถูกกดดัน สำหรับฉัน นั่นคือการเป็นผู้หญิงแอฟริกัน-อเมริกันที่เป็นตัวแทนของเกาะแคริบเบียน และคุณกำลังเพิ่มความอัปยศของร่างกายทั้งหมด” ไม่กินโดดดีกว่า

หากอุตสาหกรรมการสร้างแบบจำลองทำให้ Loomis มีรอยแผลเป็นและไม่พอใจกับรูปร่างของเธอ การรับรู้ถึงน้ำหนักของเธอก็ส่งผลต่อความทะเยอทะยานด้านกีฬาของเธอเช่นกัน แม้ว่าเธอไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นโรคการกิน แต่ Loomis ยังจำบทสนทนาที่เธอคุยกับนักโภชนาการในวิทยาลัยของเธอได้ โดยถามว่า “’ฉันจะเป็นโรคอะนอเร็กเซียและเป็นนักกีฬาได้อย่างไร’”

“เมื่อฉันบอกกับนักโภชนาการว่าฉันอยากเป็นโรคอะนอเร็กเซีย ฉันไม่เคยหมายความว่าฉันอยากเป็นโรคเกี่ยวกับการกิน พลังของคำไม่ชัดเจนสำหรับฉัน “ตอนนี้ฉันมองย้อนกลับไปและคิดว่า ‘ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย? ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่านักกีฬาหญิงจำนวนมากมีความผิดปกติในการรับประทานอาหาร” แต่ ณ จุดนั้นในอาชีพการงานของเธอ นั่นคือสิ่งที่ Loomis รู้สึกว่าเธอต้องทำเพื่อให้ประสบความสำเร็จ

เพราะเธอหนัก 158 ปอนด์ และสูง 5 ฟุต 10 ซึ่งเธอสังเกตว่าเตี้ยกว่าหกนิ้วและมากกว่าคู่แข่งอย่างน้อย 20 ปอนด์ “ในหัวของฉัน มันเป็นสามัญสำนึก: อย่ากินเยอะ ดูดีขึ้น กระโดดได้ดีขึ้น” ลูมิสกล่าว ผู้ซึ่งจำช่วงเวลาที่วิทยาลัยได้ เมื่อริชาร์ด ฟิชเชอร์ ซึ่งเป็นโค้ชของเธอแนะนำให้เธอหาอะไรกิน

หลังการฝึกซ้อม  “ฉันต้องการไอศกรีม ไอศกรีมนิดหน่อย” เธอพูดขณะที่เธอแสดงให้เห็นว่าขนาดมันเล็กแค่ไหน ยกเว้นโค้ชอีกคนบอกให้ลูมิสวางไอศกรีมลง “ในหัวของฉัน มันติดอยู่กับฉันนานมากเพราะฉันชอบ ‘ฉันตัดสินใจได้ไม่ดี ฉันอ้วน” ลูมิสกล่าว

สนับสนุนเนื้อหาโดย  สมัครยูฟ่าเบท365